In Beerta heb ik gewoond van mei 1953 tot mei 1957. Eigenlijk maar een korte periode en toch herinner ik me er nog vrij veel van. Het meeste heb ik er over geschreven in mijn biografie "Een Grunneger in Drenthe". In Beerta West bezoek ik de kleuterschool in de periode mei 1953 tot mei 1954. Ik ben ik die tijd een zogenaamde 'late leerling'. Ik ben in juni geboren en mag nog net niet naar de lagere school. Het kleuterschooltje is in die tijd gehuisvest in een oud kerkje, 'achter in Beerta' waar de kleuterschool in die tijd in gehuisvest is. In de winter brandt er binnen een potkachel, maar ondanks dat is het er steenkoud. Ik ga er elke morgen op een kleine fiets heen van de Oudeweg, waar we in een huisje van boer Muntinga wonen, door Beerta naar het 'westeinde', waar behalve de kleuterschool verderop ook nog een lagere (tweemans)school staat en een sportzaaltje.
In mei 1954 ga ik vervolgens naar de lagere school van hoofdmeester Stijkel die zich in 'Beerta oost' bevindt. Als ik mijn ogen sluit zie ik alle meesters en juffen nog zó voor me, juffrouw Blaauw, juffrouw Stoppelberg en de meesters Postema, Koning en Stijkel. Alleen bij Koning en Stijkel heb ik niet in de klas gezeten.
De orentrekker
Bloed
Waarom ík trouwens die oorvegen van hem heb gekregen? In die tijd trek ik vaak met mijn neus... Net als een konijntje dus... Van zenuwachtigheid .... Ik ben dat blijven doen tot ná mij lagere schoolperiode. Waar zou ik dat toch van hebben overgehouden ...
 Afb. links: Oude advertentie uit de Winschoter Courant van kapper Heckman 'achter in Beerta' die ook sigaren en sigaretten e.d. verkoopt. Tot in de jaren zestig van de vorige eeuw is Heckman er kapper. Het pand waarin de kapper heeft gewoond en gewerkt, staat er nog en is geheel verbouwd tot woning. Bron: Winschoter Courant, nr. 2234.
Ik herinner me goed dat ik in mijn lagere schoolperiode een paar keer naar de film ben geweest. Achteraan in Beerta is een café. Ik geloof zelfs dat daar een Hillenga de kroegbaas is geweest. Later is er een nieuw pand neergezet waar tegenwoordig een Chinees op zit. Dat is vlakbij Klaas van Delden, de kruidenier en Heckman, de kapper. In mijn herinneringen heeft dat café iets speciaals. Moeke vertelt in die tijd dat het een café van de communisten is. De manier waarop moeke dat zegt, verraadt dat ze daar niet veel mee op heeft. Ondanks dat hebben mijn vader en moeder mij altijd gestimuleerd naar de film te gaan in dat café. Mijn ouders zijn wel altijd erg rood geweest, maar dan zonder sikkel... Zo ben ik opgevoed en zo ben ik ook gaan worden en leven. In ieder geval doet in die tijd 'de partij' regelmatig iets in het café voor de bevolking. Zo nu en dan zijn ook de kinderen er welkom en dan worden er films gedraaid van o.a. Laurel en Hardy en krijgen we ranja met een rietje. Ik herinner me nog goed de snorrende projector midden in het café en het einde van zo'n film waarbij de hoofdrolspelers een auto ongeluk krijgen en als engeltjes naar de hemel vliegen, compleet met spierwitte vleugeltjes.
In de jaren vijftig wordt er in Beerta een buurthuis gebouwd. Het verhaal gaat dat er tijdens de bouw iemand op het idee is gekomen om bioscoopvoorstellingen in het dorpshuis te gaan geven. Daar de bouw dan nog niet af is, wordt er besloten om een vaste filmcabine in het pand te bouwen met daarin twee vaste projectoren. Voor dit idee moet de gemeente Beerta nog wel even 27.500 gulden voor deze extra “bijkomstigheid” aftikken. Waar men niet zo snel aan gedacht heeft, is dat men voor het geven van filmvoorstellingen ook een vergunning nodig heeft. Naarstig wordt er gezocht naar een bioscoopexploitant die wel interesse heeft om films in Beerta te vertonen. Men vindt deze exploitant in Herman Lubberman, die ook het Flora Theater in Ter Apel exploiteert. Op 13 november 1958 wordt Bioscoop 'De Iemekörf' officieel geopend. Ik woon er dan al niet meer, maar herinner me nog dat ik er later ooit een film heb gezien toen ik een keer op bezoek was in Beerta.
De bioscoopzaal wordt ook voor andere doeleinden gebruikt en heeft aan weerszijden van de zaal ramen die door middel van gordijnen verduisterd kunnen worden. Het zitcomfort is hard, de zaal heeft houten stoeltjes. Achter in de zaal staan een aantal rijen op een verhoging zodat het publiek achter in de zaal goed zicht op het doek heeft. Lang heeft de bioscoop het niet volgehouden. In 1966 draait er de laatste film. Ook wordt enkele jaren later buurthuis 'De Iemekörf' als zodanig gesloten. Het gebouw staat er anno 2024 nog wel.
Kijk onder 'Beerta' in het menu 'Dorpen' en in het 'Fotoalbum > 'Beerta vroeger en nu'.
|
||||||||||
